वासोट्या हुन जेवण करुन आम्ही नागेश्वराच्या गुहेकडे निधालो.आजचा मुक्काम गुहेत करण्याचे ठरले होते. पण वनखात्याच्या रक्षकाने तेथे राहण्याची परवाणगी दिली नव्ह्ती. दाट जंगलातील वाटेने तेथील वन्य प्राण्यांना त्रास न देता पुढे निधालो.
नागेश्वर फाट्याजवळ आलो की सुरु होतो घनदाट जंगलातला पायगाडीचा एक सुखद प्रवास आहे.. पुढे आल्यावर धारेवरून व पुरळ असलेल्या मातीच्या वाटेने प्रवास सुरु होतो. घसरण्याची शक्यता असल्याने
सावधतेने या वाटेने गुहेकडे जाताना आपल्याला परिक्ष द्यावी लागते.
नागेश्वराची गुहा ही राहण्यासाठी उत्तम जागा आहे. येथे २० ते २५ जण आरामात राहू शकतात.नागेश्वराच्या गुहेकडे जातांना, पायर्‍य़ांच्या उजवीकडून जंगलात जाणारी वाट पाण्याच्या विहीरीपाशी घेऊन जाते.
नागेश्वरला भेट दिल्याशिवाय वासोट्याची भेट पूर्ण होऊच शकत नाही. वासोट्यावर जाताना समोरच एक सुळका आपले लक्ष वेधून घेतो, त्यालाच नागेश्वर म्हणतात. या सुळक्याच्या पोटात एक गुहा असून, तेथे महादेवाचे मंदिर आहे.
गुहा गाठली.. बर्‍यापैंकी मोठी.. फरशी घालून कठडा बांधलेला.. तिथेच मध्यभागी महादेवाचे मंदीर.. वरतून कातळाच्या छतातून झिरपणार्‍या पाण्याचे नेमके पिंडीवर अभिषेक करणारे थेंब.. बाजूलाच त्रिशूळ.. नि समोरच असलेल्या नंदीच्या पाषाणातील तुटलेल्या अवस्थेतील दोन तीन मुर्त्या आहेत.
गुहेतून पाहिलेला सुर्यास्त
गुहेतून पाहिलेला सुर्योदय
गुहेकडून चोरवणे जाण्य़ाची तयारी
उभी उतरण असल्याने सावधानता बाळगावी लागते.
चोरवण्याच्या दिशेने दिसणारी नागेश्वराची गुहा.
दोन दिवसाचा ट्रेकची मजा घेत आम्ही घरी फिरलो. पुढेची ट्रेकची आखणी करीत.
No comments:
Post a Comment